Tanrının unuttuğu bir yer
Umutsuzlar diyarı dört dağ arası
Ölüm mezrası...
Durmuş bir yaşam
İçim kan ağlıyor kan
Çaresizlik açlık ve kimsesizlik
Yolu yok yürümeye
Kilometrelerce dağ taş var
Devirmeye
Yoksa hasta yetişmeyecek
Hastaneye
Suyu dereden bol bol iç
Çık yedi yüz metrelik tepeye
Telefon çeksin inleye inleye
Önlüksüz öğrenciler hepsi
Yardım bekler
Sefilce
Kötü kaderin en alası
Allah kimseyi düşürmesin buraya
Ne anayla görüşülür ne de yarla
Ağlamaklı olur yürek
Bunlara acımayan harbi kelek
Çilemizi anlatalım
Cefası
Yol bulmak için öncülerdir köpekler
Karaborsadır tezekler
Çocuklar bir parça ekmeğe muhtaçlar
Fakat bunu bilmeyen bedbahlar var
Çıldırıyor
Yıkılmış bir camii ve cemaati olmayan
İmam
Hepsi birer trajedi
Bir öğretmen var yıllanmış bir okul odasında
Yara hasret yaşama sevdalı tek sırdaşı hayalleri
Ve duvarda masumca takırdayan bir kilise saati
Ne uykusu geliyor
Ne de kötü kaderi onu terk ediyor
Ama kimseler bunları bilmiyor
Son model ciplerle geziyorsunuz
Para babasısınız
Umarım çok yücelirsiniz
Yüreğiniz şefkatle dolar
Bu insanlara gelirsiniz beşer onar.
Dinçer Çankaya
Yalnızlık sonsuzluğu
Yıkılmış evler virane gönüller
Öyle bir yer işte burası
Telefon mu hiç gelmemiş
Sonsuzluklar diyarı burası
Neyse fazla uzatmayalım
Karakış baş belası metrelerce kar
Düşmanlık almış başını gidiyor feodaller
Siz okuyunca anlarsınız biliyorum
...Dinçer Çankaya...KHA
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder